به نقل از «جام نیوز»

سوره یس گوهری ناشناخته است

تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۵۱۵۱۵۲

به گزارش جام نیوز، حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی در پیامی به همایش«یاسین آینه معرفت» که در دارالقرآن علامه طباطبایی برگزار شد، اظهار داشت: الحمدلله توفیق عظیمی نصیب جمع شما شده است. اولا ارتباط با حضرت زهرا(س) است. از خصوصیات ارتباط با حضرت زهرا(س) این است که آن حضرت در کانون فیض و معرفت قرار دارد و هرکسی که با مرکز دایره در اترباط است، با همه دایره در ارتباط است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ما هنوز به آن حقیقت پی نبرده ایم که در مرکز دایره وجود چه شخصیتی قرار دارد.

 

در حدیث شریف کساء آمده است:«هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها». در همین جمله باید فکر کرد؛ زیرا آنچه عقل هرحکیمی را مبهوت می کند، این است که اول شخص عالم و آدم، پیغمبر خاتم(ص) است و دوم شخص عالم و آدم، وصی بلافصل خاتم است.

 

آن دو بزرگوار دیگر- امام حسن(ع) و امام حسین(ع)- به اتفاق عامه و خاصه، هردو سید تمام اهل بهشتند و خدا جنت عدن را به این دو امام معصوم(ع) زینت داده است.

آن وقت، چنین کسانی وقتی زیر کسا یا عبای پیامبر(ص) قرار می گیرند؛ یعنی اجتماع این پنج نور پاک واقع می شود، ام سلمه از پیامبر(ص) تقاضا می کند که او هم در زیر کسا با اینان قرار گیرد. حضرت فرمود:«انت علی خیر»، ولی خواست او را اجابت نکردند که این محدوده انحصاری است.

 

حدیث کسا مورد اتفاق فرقین قرار دارد و درباره این پنج نور پاک، آیه شریفه تطهیر نازل گشته است:«انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا».

حال با این پنج نور پاک و باعظمت هنگامی که معرفی می شوند، گفته می شود: فاطمه است و پدر فاطمه. در اینجا، پیامبر اکرم(ص)- که شخص اول عالم است- به عنوان پدر فاطمه معرفی می شوند. آن شخص دوم عالم به عنوان شوهر آن حضرت معرفی می شود؛ که عبارت چنین است: فاطمه است و شوهر فاطمه.

 

و بعد در آن حدیث آمده است که فاطمه است و دو پسر فاطمه. پس، حضرت زهرا(س) مرکز دائره است. بی تردید، کسی که با این مرکز دایره مربوط باشد، با همه دایره ارتباط دارد. دایره وجود هم فقط دور این عده می گردد و الآن«بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء» کسی که به وجود او، آسمان و زمین ثابت است، آخرین فرزند معصوم فاطمه(س) است.

این است که فضیلت و عظمت ارتباط با آن حضرت قابل وصف نیست؛ حال به هرطریقی و راهی که باشد. بنابراین، حضرت فاطمه(س) تنها کسی است که با تمام آل عبا رابطه ای بلافصل دارد. با آنکه پیامبر گرامی بالاترین شان را دارد، رابطه او با امام حسین(ع) به واسطه حضرت زهرا(س) است. حضرت علی(ع) فرزندان دیگری هم داشته است اما بدون پیوند با حضرت زهرا(س) از چنان عظمت و جایگاهی برخوردار نشدد.

با توجه به مطلب بالا است که عظمت و فضیلت و اهدای ثواب خواندن سوره مبارکه یاسین به حضرت زهرا(س) آشکار می گردد. البته عظمت سوره یاسین برای همگان آشکار نیست. مردم غافلند از عظمت سوره مبارکه یاسین.

 

و ما مدت چهارسال است، به فضل خدا، به تفسیر این سوره مبارکه پرداخته ایم. در این مدت فقط تا آیه پنجم و ششم توانسته ایم تفسیر کنیم. عظمت این سوره از آنجاست که آنچه خداوند از اول خلقت نازل کرده است، تمام آنها در قرآن کریم موجود بوده و عصاره آن در سوره یاسین است.

این سوره به قدری عظمت دارد که برای هر محتضری خوانده شود، برایش سکرات مرگ سبک می شود(خفف الله عنه). آن وقت اگر کسی در تمام عمر این سوره را بخواند، چه می شود؟ خدا می داند و بس.

 

این است که ما در حال غفلت به سر می بریم و یاسین، گوهر ناشناخته است. مهم این است که این سوره، سوره خود پیغمبر(ص) است که گفته می شود، یاسین اسم آن حضرت است.

بعد از یاسین، قسم به قرآن حکیم است که محققا تو از پیامبران و صراط مستقیم هستی؛ «انک لمن المرسلین، علی صراط مستقیم». از این رو، این سوره قلب قرآن است. حال وقتی خوانده شود، گفته شد که آن را به حضرت زهرا(س) هدیه کن؛ زیرا من وقتی این سوره را می خوانم یاسین من است اما وقتی به حضرت زهرا هدیه شد، یاسین فاطمه زهرا می شود که اکسیر اعظم است. اینجاست که حالات و شخصیت انسان را منقلب می کند. همه آثار در این دنیا، ظاهر نمی شود. از اول جان کندن به بعد، نورانیت آن آشکار خواهد شد.

 

بهرحال از خصوصیات حضرت زهرا این است که با خدمت و خواندن سوره مبارکه یس، برای ایشان، اسم این شخص در دفتری خاص نوشته می شود. نزد هر امام و شخص پیامبر اکرم(ص)، دفترچه و حسابی مخصوص برایش باز می شود. هرجا برود آبرومند است. اگر مشهد نزد امام هشتم برود، آیا به چشم عادی به او نگاه می کند؟ این قضیه واضح است که چنین نیست.

 

اگر کربلا برود، امام حسین(ع) جور دیگری به او نگاه می کند، اگر نزد حضرت معصومه(س) برود، طور دیگری به او نگاه می کند یعنی این فرد برای مادر ما، اینطور قدمی برداشته است. اینها را باید درک کرد. ما آنقدر عمرمان را بیهوده تلف کرده ایم که حسرتش برای فرداست اما اگر این عمر در راه کلام الله و آل الله صرف شد، دیگر در قیامت، حسرتی نخواهد بود زیرا نگاه امامان معصوم(ع) به او به این طرز است که برای مادر ما چنین قدمی برداشته است. وقتی عمر اینگونه صرف شد، دیگر حسرتی نیست.

 

تسنیم

 

منبع: جام نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۵۱۵۱۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان